پژوهش‌‌های انجام گرفته‌شده زیر نظر سازمان ملل نشان می‌دهد؛ کشور مصر در صدر کشورهایی است که به نسبت ۲۸ درصد زنان بر مردان خشونت دارند. مرکز پژوهشی این را پدیده‌ای نو می‌داند و پس از آن کشورهای آمریکا با ۲۳ درصد انگلیس با ۱۷ درصد هند با ۱۱ درصد، در خشونت زنان علیه مردان جای دارند.

        در زمانه‌ی شیوع پاندمی کرونا، خشونت علیه مردان رو به ازدیاد است. میلیون‌‌ها مرد به خاطر قوانینی که به نفع زنان است از طرف زنان مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند. در پژوهشی که در سال گذشته در انگلستان انجام گرفته است؛ ۶۹۵ مورد خشونت علیه مردان انجام گرفته است. در پژوهش دیگری در مراکش در یک مرکز تحقیقاتی از سال ۲۰۰۸ تأسیس شده است تا سال ٢٠٢٠، ٢٥هزار حالت ضرب و شتم، اخراج مرد از خانه،  مصادره منزل و حالت محرومیت از دیدار فرزندان را شاهد بوده‌ایم.

      این ارقام، خشونت بدنی را نشان می‌دهد اما خشونت زبانی زنان بر مردان قابل شمارش و بررسی نیست. خشونت از هر دو طرف وجود دارد، چه از طرف مردان علیه زنان یا از طرف زنان علیه مردان. پژوهش‌های انجام‌گرفته از دهه‌ی ۷۰ میلادی نشان می‌دهد که مردان با همان نسبت از طرف زنان مورد خشونت قرار می‌گیرند؛ اما پژوهشگران غربی و سازمان‌‌های مردمی و بخش‌های آن در دنیای عرب و خاورمیانه، وجود خشونت بر مردان را نادیده گرفته و اهمیت لازم را به آن نداده‌اند.

      در سال ۱۹۷۵ دو پژوهشگر به نام‌‌های مور، آر، استراوس و ریتشارد، ج ، جیلز در ایالات متحده آمریکا یک پژوهشی با نمونه‌ی آماری ۲۱۴۶ با خانواده‌ی متعادل انجام دادند که نتایج آن به شرح زیر است ٦١١درصد از زنان و ١٢درصد از مردان در ماه گذشته از شریک زندگی خود خشونت دیده‌اند و ٦٤درصد از مردان و ٨٣درصد از زنان دچار خشونتی از شریک زندگی خود شده‌اند که انتظارش را نداشتند. این تحقیقات باور نکردنی که از طرف سوزان، ک، اشتاینمنتر در سال ۱۹۷۷ در باره‌ی خشونت علیه مردان دوباره تأیید شده است.

      شاید خشونت علیه مردان به صورت نادرست و با ادعای این‌که زنان از خود دفاع کرده‌اند یا این کار را به قصد انتقام - به خاطر ظلمی که با آنان شده است- تفسیر کرده‌اند، اما پژوهشگر استراوس به نتایجی خلاف تمام دانشمندان رسیده است و آن این است، انگیزه‌ی زنان از خشونت به صورت کلی تسلط بر مردان است.

       من در این جستار، قصد ورود به این مطلب را که کدام یک پیروز جنگ خشونت بر ضد دیگری هستند، ندارم؛ هدف من این است که به این مسئله با به‌صورتی عادلانه بنگرم؛ همانطور که زن از طرف مرد مورد خشونت زبانی و بدنی قرار می‌گیرد، مرد نیز از طرف زن مورد ستم قرار می‌گیرد، و شکایت مردان و زنان از خشونت طرفین بر یکدیگر تقریباً برابر است.

      پس از ارائه‌ی این مطلب لازم است بگویم که اسلام مبارزه‌ی متوازنی علیه خشونت دارد و هر نوع خشونت – اخلاقاً ناروا- را علیه تمام افراد خانواده - نه فقط علیه زنان یا مردان- محکوم کرده است. پیامبر-صلّی الله علیه وسلّم- فرموده است «المسلم من سلم الناس من لسانه ويده» مسلمان کسی است که مردم از زبان و دست‌‌هایش در امان باشد، منظور از مفهوم زبان، خشونت زبانی است و منظور از واژه‌ی دست، خشونت بدنی است،  پیامبر-صلّی الله علیه وسلّم- فرموده است: «لا تَضْربُوا إِمَاءَ اللَّهِ» زنان را نزنید و پیامبر-صلّی الله علیه وسلّم- فرموده است: «اوصيكم بالنساء خيراً» شما را وصیت می‌کنم که با زنان خوب رفتار کنید و در جای دیگری پیامبر-صلّی الله علیه وسلّم- فرموده است: «النساء شقائق الرجال» زنان نیمه‌ی مردان هستند و در جای دیگری فرموده است: «خَیْرُکُمْ خَیْرُکُمْ لِأَهْلِهِ وَ أَنَا خَیْرُکُمْ لِأَهْلِی» بهترین شما، بهترینتان نسبت به خانواده‏اش است و من بهترین شما نسبت به خانواده‌ام هستم. 

      پس این سفارش به مردان و زنان است که هیچیک به دیگری حمله‌ور نشوند و مرد به مردانگی خود افتخار نکند و زنان دست از زنانگی خود نکشند و آرام آرام قصد تسلط بر مردان را داشته باشند؛ هر نوع خشونت علیه همه‌ی افراد خانواده، در اسلام ممنوع است.